Խննալու Գյուղատեղի :: ԱՐՑԱԽԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Խննալու Գյուղատեղի

Ադրբեջան / Հյուսիսային Արցախ / Թոուզ / Յանխլի

Պատմություն
1890 թ․

1890 թ. Սարգիս Քամալյանը գրել է. «...Զուլղատարովենք հոյակապ տներ ունեն, շրջապատած չինարի ու բարդի ծառերով: Այդ բնակութեան տեղը կոչվում է Խննալու կամ Խլխանա»:

Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարան, Ս. Քամալյանի ֆ., տետր 1, VI-11, թ. 35: Ի դեպ, “Очерки по истории Азербайджана” անստորագիր հոդվածում զետեղված է կանգուն կամրջի լուսանկարը (”Известия АН Аз. ССР”, 1946, N 5, с. 95):
Սամվել Կարապետյան, Հյուսիսային Արցախ, Երևան, 2004, էջ 299:

Նկարագրություն
1890 թ․

1890-ական թվականների սկզբներին Յանխլի այցելած Մակար եպիսկոպոսը փաստել է տարածքում երբեմնի բնակավայրի գոյությունը. «...Արևելեան կողմից Ընկուզուտ (Ղոզլու), հարաւային կողմից Մամռուտ (Մամրթլու) սարերն պատած են լայնագոգ հովիտս իբր բնական շրջապարիսպ, գետակի աջ ու ձախ կողմերով: Հովիտս ներկայացնում է հեռաւոր հնութեան բեկորներ և հետքեր - աւերակների թափուած քարեր, հին և կոպիտ անօթների բեկորներ, իսկ ստորերկրեայ փորուածքներից ելնում են կրով և աղիւսով շինուած պատեր և ահագին տաքարներ: Սովորականից չափազանց հաստ, երկար և լայն են աղիւսներն, այս է 31 քառակուսի սանթիմետր: Խեցեղէն խողովակներով աղբիւրներ բերուած են աւերակ քաղաքատեղիս խիստ հնուց, որոց հետքերն ակներև է Զուլկատարով Համիտ-բէկի քանդած երկարաշար կոպիտ խողովակներից, որ գտնուում են աւերակիս արևմտեան կողմերում: Ափսոս, որ իսպառ անհետացել են եկեղեցեաց աւերակներն»:

Բարխուտարեանց Մ., Արցախ, Բագու, 1895, էջ 57:
Սամվել Կարապետյան, Հյուսիսային Արցախ, Երևան, 2004, էջ 299-300:

Անվանում	Հիշ. ժամանակը	Ստուգաբանություն
Խլխանա