Մատուռ :: ԱՐՑԱԽԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Մատուռ

ԼՂՀ / Շահումյան / Գյուլիստան

Պատմություն

Հազիվ 30 մ հարավ-արևելք՝ կանգուն է եկեղեցուն ժամանակակից թաղածածկ մատուռը, որի մասին 1881 թ. նշվել է. «Անապատից մի քսան քայլ հեռավորության վրա գտնվում է մի փոքրիկ մատուռ, որ ուխտատեղի է. այստեղ դեռ թուրքերի անասունները մուտք չեն գործել, որովհետև դուռ ունի»:

Րաֆֆի, Երկու ամիս Աղվանից և Սյունյաց աշխարհներում, Երկերի ժողովածու, հ. 8, Երևան, 1963, էջ 588:
Սամվել Կարապետյան, Հայաստանի պատմություն, Մռավականք, հ. Դ, Երևան, 2019, էջ 72:

Րաֆֆին ցավով նկատել է հետևյալը. «Զարմանալի անհոգություն, թե ժողովրդի և թե մեր հոգևոր կառավարության կողմից. ահագին ծախքեր անելով, նախնիքը թողել են այդ սրբավայրերը: Այժմ նրանց որդիքը գոնե դռները քարով ամուր կպցնեին, բաց չթողնեին, որ թուրքերի անասնանոց դառնար»:

Րաֆֆի, Երկու ամիս Աղվանից և Սյունյաց աշխարհներում, Երկերի ժողովածու, հ. 8, Երևան, 1963, էջ 588:
Սամվել Կարապետյան, Հայաստանի պատմություն, Մռավականք, հ. Դ, Երևան, 2019, էջ 72:

Կացությունն անփոփոխ էր նաև 1890 թ. «...մի մատուռ, որի դուռը միշտ կողպած են պահում»: Արևմտյան ճակատից բացված միակ մուտքի հյուսիսային կողմում ագուցված է ոմն Գասպարի հիշատակին կերտված ԺԷ դարի վերջերին բնորոշ խաչքար:

Գ. Սև-Երէց (Գ. Սև-Երիցյան), Թղթակցություն, «Նոր-Դար», 1890, դ 132, 6 սեպտեմբերի, էջ 3:
Սամվել Կարապետյան, Հայաստանի պատմություն, Մռավականք, հ. Դ, Երևան, 2019, էջ 72:

Ուղղությունը ⇙ Հարավ-արևմուտքից
Հեղինակը Սամվել Կարապետյան
Տարեթիվ 1989 թ․