Խաչքար :: ԱՐՑԱԽԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Արցախ` հայոց օրրան

Խաչքար

Խաչքար 1246 թ․

ԼՂՀ / Քարվաճառ / Ջերմաղբյուր

Արձանագրություն, Հայերեն, Փորագիր, Հիշատակագրություն 1246 թ․

Խաչքարի ստորին մասում, հիմնախաչի տակ՝ քառատող.
Ի ԹՎԻՍ ՀԱՅՈՑ: Ո: Ղ: Ե: (1246)| ԷՐ: ԵՍ ԳՐԻԳՈՐ ԳԱՐԲ|ՈՅՆ ԿԱ(Ն)ԳՆԵՑԻ ԶԽԱՉՍ| ԻՆՁ 'ԵՒ...Ի'ՄՈՅ...

Սամվել Կարապետյան, Հայ մշակույթի հուշարձանները Խորհրդային Ադրբեջանին բռնակցված շրջաններում, Երևան, 1999, էջ 48: Այս արձանագրությունը մի շարք վրիպումներով ու սխալներով ընթերցել Է Մ. Տէր-Մովսիսյանը (Մեսրոպ արքեպիսկոպոս Տէր-Մովսիսեան, Հայկական երեք մեծ վանքերի` Տաթեւի, Հաղարծնի եւ Դադիի եկեղեցիները եւ վանական շինաթիւնները, Երոաաղէմ, 1938, Էջ 99), որն Էլ անփոփոխ վերահրատարակվել Է «Դիվան»–ում («Դիվան հայ վիմագրության», պրակ 5, կազմող Ս. Գ. Բարխուղարյան, Երեւան, 1982, Էջ 226): Այստեղ առկա Է հետեւյալ շփոթը: «Դիվան»–ում նշված Քիլիսալա գյուղի 4 արձանագրություններից հնավայրում առկա են միայն երկուսը: Մյուս երկուսը՝ պատմական Հաճավ (Օկտյաբրքյանդ) գյուղի աղբյուրի եւ խաչքարի արձանագրություններն են, այնինչ «Դիվան»–ում դրանք նույնպես ցույց են տրված Քիլիսա գյուղի տարածքում: