Խաչքար :: ԱՐՑԱԽԻ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

Խաչքար 12 դ․

ԼՂՀ / Քարվաճառ / Հաճավ

Պատմություն
12 — 13 թթ․

Խաչքարի զարդաձեւերի եւ վիմագրի գրչության ուսումնասիրությունը թույլ է տալիս այն թվագրել XII–XIII դարերով, որով եւ գործ ունենք Հաճավ գյուղանվան ամենահին հիշատակման հետ:

Սամվել Կարապետյան, Հայ մշակույթի հուշարձանները Խորհրդային Ադրբեջանին բռնակցված շրջաններում, Երևան, 1999, էջ 49:

Նկարագրություն

Խաչքարն ունի անթվակիր արձանագրություն (խաչքարն ընկած է գյուղամիջյան ճանապարհի եզրին):

Սամվել Կարապետյան, Հայ մշակույթի հուշարձանները Խորհրդային Ադրբեջանին բռնակցված շրջաններում, Երևան, 1999, էջ 49:

Արձանագրություն, Հայերեն, Փորագիր, Հիշատակագրություն

Վեց տողանոց բովանդակությունը հետեւյալն է.
ՅԱՆՈՒՆ ԱՍՏՈՒԾՈՅ ԵՍ ՍԱՐԳ|ԻՍ ՏՈՒԻ ԶԱՆԻԲՈՒՑ ՀՈՂՆ Ի ՀԱՃԱՒԱ | ԵԿԵՂԵՑԻՆ: Ա: (1) ԺԱՄ ԻՄ ՀԱՒՐՆ ԴԱՆԳԱՅ, ՈՎ ԽԱՓԱՆԷ | ՄԵՐ ՄԵՂԱՑՆ ՏԷՐ Է:

Սամվել Կարապետյան, Հայ մշակույթի հուշարձանները Խորհրդային Ադրբեջանին բռնակցված շրջաններում, Երևան, 1999, էջ 49: Այս արձանագրության մինչ այժմ միակ հրատարակիչը Ս. Բարխադարյանն է, որը նշում է, որ այն գտնվում է Քիլիսալու գյուղում («Դիվան հայ վիմագրության», պրակ 5, կազմող Ս. Գ. Բարխուղարյան, Երեւան, 1982, էջ 226): Հաճավ գյուղանունը կարդացել են Հածավ, բայց նշել, որ հնարավոր է կարդալ նաեւ Հաճավ :